Sunday 20 December 2009

रॉकेट सिंग - सेल्समन ऑफ़ द ईयर (२००९)

रॉकेट सिंग - सेल्समन ऑफ़ द ईयर (२००९)
दिग्दर्शक - शिमीत अमीन.
शिमीत अमीन, जयदीप सहानी, यश राज बॅनर, आणि रणबीर कपुर...अजुन काय हवं.
अपेक्षेने गेलो होतो. पण काही अंशी निराशा हाती पडली.
हरप्रीत सिंग (रणबीर कपुर) काठा-काठावर पास होत कॉमर्स डिग्री पास करतो, आणि सेल्समनशिप करिअर म्हणुन निवडतो.
कम्प्युटर विकणार्या कंपनी मध्ये ट्रेनी सेल्समन म्हणुन रुजु होतो. अतिशय सरळमार्गी असल्यामुळे कोर्पोरेट जगातल्या राजकारणात हरप्रीत गोंधळु लागतो.
टार्गेट्स, लाचखोरी पाहुन त्याविरुद्ध आवाज उठावतो, पण त्यात स्वत:च फ़सतो, बॉस, स्टाफ़चा राग ओढवुन घेतो. मग मात्र त्यातुन मार्ग काढत ओफ़िसमधील काही गुणी लोकांना हाताशी धरुन स्वत:चा बिजनेस सेट करतो.
कथा सरळ साधी असली तरी ट्रीटमेंट मस्त आहे. सेल्स ओफ़िस, सेल्समन, बॉसेस, क्लायंट्स अतिशय व्यवस्थीत रंगवले आहेत.
सेल्स हेड सोबत केलेली पहिली क्लायंट भेट, बॉस सोबत केलेले इनडायरेक्ट संभाषण, असेम्ब्लर (डी. संतोष) सोबतचे सर्व सीन खुप छान आहेत.
इतक्या वेळ फ़ॉर्मात असणारा सिनेमा गोड होण्याच्या नादात शेवटी काहीसा प्रेडिक्टेबल होतो. काही अनाकलनीय सोपे मार्ग शोधल्या जातात आणि सुफ़ळ होतो.
इतक्या मोठ्या कंपनीचा मालक खुपच लवकर हार मानतो बुवा, त्यात काहीही जास्त कष्ट न घेता.
असो, बाकी अभिनयाच्या बाबतीत मात्र रणबीर केवळ अप्रतिम. अजुन काय सांगु, तुम्हीच अनुभवा. डी. संतोष, नवीन कौशीक, गौहर खान मस्त साथ देतात.
रोमॅन्स साईडलाईन्ड आहे, शाझान पद्मश्रीला जास्त काही वाव नहिये. आणि सुखद धक्का म्हणजे फ़ालतु गाण्यात वगैरे वेळ नाही घालवलाय. सर्वांना आवडेल का नाही, शंकाच आहे.
पण मला बर्याच प्रमाणात आवडला, शेवटचे १५-२० मिनीटे सोडुन....

अभिनेत्यांची नावं - रेडिफ़.कॉम साभार.

Saturday 19 December 2009

वेक अप सिड (२००९)

वेक अप सिड (२००९)
दिग्दर्शक - अयान मुखर्जी.
वेक अप सिड, गोष्ट आहे, सिडची.  सिड श्रीमंत बापाचा (वाया गेलेला) मुलगा, ज्याला आयुष्याची फ़िकर नसते.
मित्रांसोबत पार्ट्या, मजा करण्यात मग्न.  अभ्यासाचा कंटाळा, नेहेमी काठावर पास होणे वगैरे (छंद?)
वडिलांच्या कामात मदत न करता केवळ स्वच्छंदी आयुष्य जगत असतो.  एमबीए मध्ये नापास झाल्यानंतर, मित्र आणि वडिलांपासुन तो दुरावतो, रागात घर सोडतो व मुंबईला स्वत:च्या पायावर उभ्या रहायला आलेल्या आयेशा( कोंकणा सेन शर्मा) कडे जाउन राहतो.
आयेशा आणि सिड मध्ये एकाही गोष्टीचे साम्य नसते.  आयेशा स्वत:बद्द्ल आत्मविश्वास असणारी व गोल निश्चीत असणारी असते, असे असतानाही त्यांची केमिस्ट्री जमते आणि ते एकमेकात गुंतत जातात.
एकमेकांना समजुन उमजुन घेताना, घट्ट मानसिक आधार देतात, व सक्सेसफ़ुल होतात.  अयान मुखर्जीचे दिग्दर्शन पहिल्या प्रयत्नातच खुप उजवं आहे.  कलाकारांकडुन हवं ते काम करवुन घेण्यात तो यशस्वी होतो.
कोंकणा सेन शर्माचा वावर सहज आहे, दु:खि, हसरे, प्रेमळ, हळवे सारे सारे एक्सप्रेशन्स आरामात देते.  कमाल करतो तो रणबीर,  अफ़लातुन ऍक्टींग, अतीशय सहज वावर, दिसण्यापासुन ते मानसिकतेत तो सिडच्या भुमिकेत लिलया शिरतो. 
रणबीर, मानलं बुवा तुला. 
सावरीया सोडुन झाडुन सर्व सिनेमे पाहिले, झकास अभिनय करतो पठ्ठा.
उद्या ’रॉकेट सिंग’ बुक केलायं....

एनग्लोरीयस बास्टर्ड्स (२००९)

एनग्लोरीयस बास्टर्ड्स (२००९)
’क्वेंटीन टॅरंटीनो’ दिग्दर्शीत ’एनग्लोरीयस बास्टर्ड्स’ चा अनुभव एकदा घ्यायलाच हवा.
टॅरंटीनो स्टाईलचा हा सिनेमा, ’किल बिल’ प्रमाणे चॅप्टर बाय चॅप्टर उलगडतो.  परत, कथा एकदम छोटीशी, ’ज्युं’ची एक छोटी सैनिक तुकडी (बास्टर्ड्स) नाझी विरुद्ध लढते, मारते.
पण ट्रीटमेंट पाहण्यासारखी आहे.  बरेचसे प्रसंग लक्षात राहतात.  अभिनयाच्या बाबतीत Christoph Waltz ने कमाल केली आहे, ब्रॅड पिट त्याच्या ’स्नॅच’ स्टाईल मध्ये बोलतो, त्याला जास्त वाव नाही आहे.  सिनेमाचे नाव जरी बास्टर्ड्स या त्याच्या संघटनेवर असले तरी ती बर्याच वेळा बॅकग्राउंडलाच असते. सिनेमाचा शेवट तर मस्तच.
जरूर बघावा असा.

Thursday 17 December 2009

’किल बिल’ (2003-2004)

बर्याच दिवसांपासुन ’किल बिल’ सिनेमा बद्दल ऐकुन होतो, पण पाहण्याचा कधी योग आला नाही.
’क्वेंटीन टॅरंटीनो’ दिग्दर्शक असल्यामुळे सिनेमा विशेष असणार याची अपेक्षा होती.
पण पार्ट १ आणि २ म्हणजे केवळ हिंसाचार, एकदम मसाला. 
कथा नॉन-लिनीअर आहे, कथा आहे ब्राइड (उमा थर्मन) ची जिच्या लग्न समारंभात बिल आणि त्याचे साथीदार सर्वांचा खुन करतात,  बिल ब्राइडला डोक्याजवळ गोळी मारतो.
त्यामुळे ती ४ वर्ष कोमा मध्ये जाते, नंतर ती बिल आणि साथीदारांचा कसा बदला घेते तो म्हणजे किल बिल १ आणि २.
जवळपास ४-५ तासांच्या या दोन भागात वेगवेगळ्या प्रकारच्या हाणामारीच्या पद्धती वापरल्या गेल्या आहेत, जसे चाईनीज कुंग-फ़ु, जपानीज समुराई.
अशक्य आणि अतर्क्य, फ़ॅंटसीच्या जवळ जाणार्या घटनांची रेलचेल आहे, पण डोकं नं वापरता पाहीला तर एकदम छान मसाला (हॉलिवूडी) मिळतो.
ब्राइडच्या भुमिकेत उमा थर्मन फ़िट बसली आहे,  बाकी स्टारकास्ट पण समर्पक काम करते.  एकदम स्टाइलाइज्ड लूक आहे.

ऍक्शन चा अतिरेक सहन करु शकत असाल तरच याच्या वाटेला जाणे...

Sunday 13 December 2009

ब्लड सिंपल (१९८५)


ब्लड सिंपल (१९८५)
दिग्दर्शक - जोएल कोएन, एथन कोएन
सध्या कोएन ब्रदर्स सिरिज पाहत आहे, त्यांचा दिग्दर्शकीय प्रवास सुरु झाला ’ब्लड सिंपल’ पासुन.
टेक्सास मध्ये ह्याचे कथानक घडते, ’मार्टी’ हा एक बार मालक, त्याच्या पत्नि ’ऍबी’चे आणि बार मॅनेजर ’रे’ यांचे अफ़ेअर असल्याची कुणकुण मार्टीला लागते, तो एका खाजगी गुप्तहेर ’लॉरेन’ला हायर करतो. सत्य कळाल्यावर तो लॉरेनला त्या दोघांना मारण्याची सुपारी देतो. लॉरेन त्यांना न मारता, त्यांच्या फ़ोटोमध्ये छेड्छाड करुन (खुनाचा देखावा तयार करुन) मार्टी कडुन पैसे घेतो, मार्टीचा खुन करुन, तिथे ऍबीची पिस्तुल टाकतो, जेनेकरुन खुन तिने केला असा देखावा तयार व्हावा. काही वेळानंतर ’रे’ येतो व मार्टीचा खुन झाला पाहुन आणि ’ऍबी’ ने केला समजुन तो प्रेताची विल्हेवाट लावतो.
लॉरेनला कळते की त्याच्या फ़ोटो मधील एक फ़ोटो नाहिये, आणि त्याचे सिगारेट लायटर सुद्धा बार मध्येच राहाते. तो बार मध्ये येतो, आणि तिथे ’ऍबी’ येते, लॉरेन लपुन बसतो. सेफ़ला असलेले डॅमेज पाहुन ’ऍबी’ला वाटते की हा सेफ़ रे नी तोडायचा प्रयत्न केला. ती घरी परत येते व याच्यामुळे रे आणि ऍबी मध्ये वादावादी होते, रे वर लॉरेन दुरुन हल्ला करतो आणि ऍबी आडोसा घेते, लॉरेन येतो आणि ऍबी त्याला मार्टी समजुन त्याचा खुन करते.

हिंसक वातावरणात जास्त वेळ वावरल्याने जी भित्री मानसीक अवस्था बनते त्याला ब्लड सिंपल म्हणतात. (विकीपीडीया http://en.wikipedia.org/wiki/Blood_Simple)

सिनेमाची पटकथा अत्यंत व्यवस्थीत विणली आहे, ताण कायम राहतो. समज, गैरसमज यातुन पात्र घडवले जातात, चित्रपट मात्र खिळवुन ठेवतो.
मला ७०-८० च्या दशकातला लूक खूप आवडतो. रिकमेंडेड.